Yerin dibindeyim!

Kayıp ,
Aradım ama kayıp.
Kapkaranlık üstelik.
Dipsizdi kuyusu, kuyusuzdu dibi...
Baktım, bakındım,
sordum, soruşturdum... 
Ardından kalan ;
Ne şehirdi, ne kasaba..
Bir köy bile değildi bana bırakılan...
Balçıktan bozma su birikintisi,
Eksik şarkı,
Gedik sevgi...
Dedim değil mi?
Kapkaranlıktı.


Derdim de dilim tutuldu.
Anlatırdım da kulak yoktu!
Gökte değil yerde,
yerde yoksa hiçbir yerde!
"hani?" dedikçe,
her adım benden daha uzaklara gittikçe... 
ağladım da , yoktu.
yoktu ya koydu...

Bir şiirin mısrasıydı,
öyle olmalıydı.
henüz bir kaç cümle daha vardı
kurulmayan.
noktası hazır, virgülü atılı...
bir nefeslik yüklemi yuttum içimde,
öznem, kimbilir nerede...

öğretmenim görse kızardı,
çarpıp bölemediğim kapılara...
toplayıp çıkaramadığım adamlara,
etkisiz kalışıma,
çarpanlarıma ayrılışıma...
aman sus, sus.
Ardım yok ki
sonum olsun.
sonu kim kaybetmiş ki,
benim olsun..

devrilirken koca bir şehir önümde ,
dilimin yarasını,
yüreğimin ağrısını,
inkar edeceğim
bu gece.
gecenin son üçünde...
zar zor..

okumuştum bi keresinde,,
sürekli olan diyordu,
gerek de olmuyordu bi yerde..
sanırım böyle böyle bıraktım seni
ya da sen beni.
sen çayıma attığım iki şekerdin,
en çok da bu üç yudumluk keyfimi yok ettin..

ateşin de değildi ki sıcak
soğuğun bundandır üşütmedi herhal!
bak! yine düşüyor işte yıldızım,
kaysaydı
intiharı olmazdı, bil istedim.

sayarsak birden ona kadar,
gideceğim tamam,
ama bırak kapatayım da gözlerimi,
giderken, karanlığıma göm beni.

öncesi yoksa senin için,
sonrası da sadece benim eserim.
çalarsam çalar,
söylersem söyler...
istediğim gibi oynarım..

yoksa yerin,
sorma neredeyim...




Rüya, Ankara,
2017